Życiowe zjebanie

Ósma klasa , trzecia gimnazjum to nie tylko możliwość wyboru ale i też nowe sytuacje do których musimy nauczyć się  reagować .

Miłość czy zauroczenie ?W tym wieku trudno jest je rozróżnić . Obydwa to uczucia bardzo mocne A my odczuwając je pierwszy raz nie wiemy które uczucie jest czym. Poprzez wszelakie badania (Rozmowę z moją przyjaciółką która poczuła to uczucie spełnienia) spróbuje wyjaśnić jak wygląda miłość , zauroczenie i sam związek w czasie poznawania samego siebie.

Zacznijmy może od początku.                    Czym tak naprawdę jest miłość w wieku od 14 do 16 lat. Miłość podanym wcześniej wieku jest czymś nowym jest uczuciem które rozbudza w nas emocje których wcześniej nie odczuwaliśmy . Miłość w tym wieku jest trudna i często jest nie trwała Młodzież odczuwając to uczucie bardzo często myśli porządniem i chcecia przypodobania się zamiast kierować się rozumem. Mają tak zwana głowę w chmurach . Zazwyczaj mylimy miłość z zauroczeniem a w nie których przypadkach z podnieceniem które jak  zauroczenie jest bardzo częste w tym zakresie wieku. Młodzi ludzie pod naciskiem nowo poznawanych uczuć zachowują się pochopnie. Zauroczenie można rozpoznać ciągłymi myślami o drugiej osobie ,i odczuwanie tak zwanych motyli w brzuchu , robienie wszystkiego żeby przypodobać się drugiej osobie nawet największe głupoty. W skrócie ? Zauroczenie to czas gdzie robimy pełno głupot. A podniecenie ? Zazwyczaj w tym późniejszym wieku polega na przyciąganiu cielesnym . Nie jesteśmy zauroczeni. Pragniemy drugiej osoby dość często mssyurbujemy się do stanu naszych westchnień. Ja sama myślę że podczas tego dziewczyny myślą waginąa chłopacy członkiem

Kim lub czym jestem ? Sama jeszcze nie wiem . Ale przez cały czas prowadzenia tego bloga spróbuję dowiedzieć się kim tak naprawdę jestem i pomóc wam (ludziom w podobnej sytuacji) dowiedzieć się kim wy jesteście.

Zaczynam tego bloga w ósmej klasie. W wieku 15 lat gdzie mam przed sobą wybór , gdy typowej 15-latki problemem jest fakt braku chłopaka , kłótnia z rodzicami czy brak kieszonkowego. Moim przypadku życie jest łatwiejsze ponieważ nie muszę przechodzić problemów z jakimi borykają się moi przyjaciele, znajomi, rówieśnicy . Bo nauczyłam się przez te 15 lat że nie jestem jak moi rówieśnicy. Moimi problemami nie jest brak chłopaka, nie jest brak kieszonkowego. moim problemem jest fakt że codziennie rano nie chce iść do szkoły, że że każdym razem kiedy z niej wracam jestem słaba ,zmęczona i wyczerpana. Że nieraz myślałam aby pomóc sobie tabletkami babci . Żeby pociąć się żyletką dziadka. Aby zakończyć wszystko jednym błędem ale powstrzymuje mnie fakt że to właśnie jest błąd a nie mogę popełniać błędów bo będzie gorzej A tak bardzo nie chcę by było gorzej .

Każdym razem gdy popełniam błąd czuję ból który rozrywa mnie od środka. Zaczyna boleć mnie głowa, wszystkie mięśnie z,boleć mnie wszystko . I nic mi się nie chce ,a potem mam wyrzuty sumienia , że przez to iż nie mam siły, moja babcia sama musiała pracować w ogródku, że  nikt nie miał czasu pomóc mojej siostrze w nauce , że mój dziadek sam musiał  rąbać drewno gdy ja leżałam płacząc. Zaczynam czuć wyrzuty sumienia i płakać coraz mocniej , dłużej. Po chwili jednak babcia woła mnie na obiad , wycieram łzy, nakładam na twarz uśmiech i milcząc, zabieram od babci talerz i wracam do pokoju , jedząc obiad zaczynam oglądać niekrytego krytyka, potem naruciaka ,blowka i innych YouTuberów , szykuję się do szkoły, myje się i idę spać . Następny dzień wygląda tak samo , tylko raz na jakiś czas napiszę do kogoś wiadomość aby nikt nie pomyślał że coś może być nie tak